Het verhaal van Abu Yusuf, Syrië

Projectcode: 77053

“Geloof me als ik zeg dat ik lange nachten heb doorgebracht met huilen, maar mijn tranen voor mijn vrouw verborgen hield, zodat ze mijn zwakte en mijn onvermogen om de kou van onze vier kinderen af te weren niet zou zien.”

Abu Yusuf werd verdreven van het landelijk Damascus en vestigde zich met zijn vrouw, vier kinderen en vader (die vaak leed aan ernstige epileptische aanvallen) in een dorp in de buurt van Tartous. Hij had geen geld, maar moest thuisblijven om voor zijn vader te zorgen en kon daarom nauwelijks werken. Zijn vrouw werkte als kuisvrouw om brood op de plank te hebben. Het opvoeden van vier kinderen en het verzorgen van een bejaarde vader met medische problemen in zulke moeilijke omstandigheden was uiterst moeilijk. Abu Yusuf en zijn vrouw konden zich nauwelijks veroorloven om genoeg voedsel te hebben voor hun huishouden en warmte in de winter.

De plaatselijke kerk in Tartous hoorde over de familie van Abu Yusuf en werd tijdens een huisbezoek verrast door de ellendige omstandigheden waarin ze leefden. De hulpcommissie van de kerk besloot de familie een elektrische kachel en twee dekens te geven om hen te helpen de kou buiten te houden. Twee kinderen zaten knus en warm in de buurt van de kachel, terwijl de andere twee, gewikkeld in de fluweelachtige dekens, genoten van langgewenste warmte.

“Mijn kinderen zijn niet meer bang voor de koude winternachten. Woorden zijn niet genoeg om onze gevoelens van dank te uiten voor uw gulle steun,”

zei Abu Yusuf met oprechte dankbaarheid.