Het was rond het middaguur dat ik Awa ontmoette. De zon stond hoog en ze opende net haar winkel. Geen grote façade, geen naam boven de deur. Gewoon een kleine ruimte met kleimuren, een golfplaten dak, een houten luifel en een deur. Binnen: bakken vol graan, flessen olie, etenswaren die ik niet herkende. Geen rekken, geen planken die diende als schap, geen toeters of bellen. Dat is gewoon eigenlijk niet nodig.
Wat me echt opviel, was niet het gebouw of de producten.
Het was Awa’s gezicht.
Wat is een microkrediet?
Een microkrediet is een kleine lening die vrouwen de kans geeft om hun eigen zaakje te starten. Binnen het Pan-Bila project krijgen vrouwen ook begeleiding, advies en bemoediging. Zo bouwen ze stap voor stap aan een sterker, zelfstandiger leven.
Het doel: hun sociale en economische situatie duurzaam versterken, met hun eigen kracht als vertrekpunt.
Awa straalde terwijl ze met haar hand door het graan ging.
Dit is Awa. Haar man overleed vorig jaar. En zoals bij zoveel vrouwen in Burkina Faso rust de zorg voor het gezin volledig op haar schouders. Haar kinderen zijn intussen jongvolwassen, en zoals mijn ouders vroeger altijd zeiden: kinderen kosten niet minder naarmate ze ouder worden. Maar Awa, zij klaagde daar helemaal niet over. Integendeel.
Ze vertelde me over haar eerste microkrediet, vijf jaar geleden. Daarmee begon alles. Sindsdien runt ze haar eigen zaakje, verkoopt graan en andere basisproducten.
Vorig jaar, net toen het goed leek te gaan, werd ze ernstig ziek. Ze lag maandenlang in het ziekenhuis. En zonder mutualiteit, zoals wij die in België kennen, betekent dat: je betaalt alles zelf. Dokters, medicatie, eten, zelfs je bed.
Maar Awa had gespaard. Met de winst van haar handel. Ze hoefde haar nieuwe lening niet eens aan te raken. “Ik had niets verloren,” zei ze met een brede glimlach. “Ik verkoop gewoon verder.”
De vreugde in haar stem ging nog een stapje verder want ze vertelde dat ze gedurende die tijd zelfs het schoolgeld van haar kinderen kon blijven betalen.
Mijn compassie verdween als sneeuw voor de zon.
Compassie is gewoon het verkeerde woord. Het is het niet verkeerd om medelijden te hebben, maar Awa haar kijk op het leven, en hoe ze vol levenslust vertelde, was inspirerend en bemoedigend. Het liet me zien dat ze geen slachtoffer is. Het liet me net zien dat het mogelijk is om op te staan, uit armoede. Met een eigen wil, en een duwtje in de rug op het juiste moment.
Awa haar lach... was een lach van iemand die weet: dat ze niet meer afhankelijk is van omstandigheden. Dat, dat is de kracht van een microkrediet!
Waarom werkt dit?
Omdat het geen hulp voor vrouwen is, maar hulp met vrouwen. Ze nemen zélf initiatief, maken winst en investeren in hun gezin. Het enige wat ze nodig hebben, is een zetje in de rug.
Help vrouwen opstaan uit armoede!
Steun het Pan-Bila project en geef vrouwen zoals Awa de kans om hun eigen toekomst te bouwen.
