Hoewel miljoenen mensen wereldwijd lijden onder geweld, armoede en klimaatverandering, haalt hun verhaal zelden het nieuws. Als Integral Alliance – waar Tearfund deel van uitmaakt – publiceerden we het rapport “Vijf factoren die verwaarloosde crisissen veroorzaken”. Het legt bloot waarom sommige humanitaire rampen structureel buiten de aandacht blijven – én wat we daar samen aan kunnen doen.
Wat zijn verwaarloosde crises?
Het rapport “Vijf factoren die verwaarloosde crisissen veroorzaken” geeft aan waarom sommige landen systematisch verwaarloosd worden:
1. Cultureel, politiek of economisch isolement
Hoewel je zou verwachten dat buitenlandse hulp wordt verdeeld op basis van de noden, blijkt dat politieke, economische en historische belangen van donorlanden vaak bepalend zijn. Zo ontvangen olierijke of strategisch gelegen landen vaker hulp dan extreem kwetsbare landen zonder geopolitiek belang. Op die manier blijven landen met grote noden uit beeld. In 2022 zaten slechts 2 van de 9 landen met de laagste menselijke ontwikkeling en hoogste fragiliteit bij de 20 landen die de meeste hulp per inwoner ontvingen.
2. Gebrek aan media-aandacht en profiel
Veel ernstige humanitaire crisissen krijgen amper media-aandacht, wat leidt tot verwaarlozing en een groeiend tekort aan financiering. De oorzaken zijn divers: beperkte toegang voor journalisten, commerciële druk, en de overvloed aan informatie dwingen media keuzes te maken. Langdurige, complexe rampen zonder directe link met het eigen publiek krijgen daardoor zelden de aandacht die ze verdienen.
3. Donormoeheid, inertie en de aanhoudende crisis
Een overvloed aan informatie en hulpvragen leidt vaak tot ‘donormoeheid’ — een gevoel van overweldiging en machteloosheid bij donoren. Dit wordt versterkt wanneer hulpvragen complex zijn, de impact moeilijk meetbaar is, of oplossingen uitblijven, zoals bij langdurige conflicten in Afghanistan of Zuid-Soedan. Donoren raken ontmoedigd wanneer ze het gevoel hebben dat hun steun geen zichtbaar verschil maakt, wat leidt tot verminderde betrokkenheid en afnemende financiering voor blijvende noden.
4. De impact van het klimaat
Veranderende weersomstandigheden leiden tot verlies van oogsten en bestaansmiddelen, vooral in kwetsbare regio’s. In landen waar het grootste deel van de bevolking afhankelijk is van landbouw, is de timing van regenseizoenen onvoorspelbaar geworden. Dit vergroot voedselonzekerheid, migratie en geweld. In scenario’s met hoge uitstoot verwacht het IMF dat tegen 2060 zo’n 50 miljoen extra mensen honger zullen lijden in kwetsbare landen en dat conflictdoden met bijna 10% kunnen toenemen.
5. Onvoldoende steun voor lokaal geleide actie
Lokale actoren zijn vaak beter op de hoogte van de lokale context en mogelijkheden om lokaal oplossingen te vinden. Deze organisaties hebben echter vaak zeer beperkte financiële draagkracht en gebrek aan institutionele ondersteuning. Hierdoor kunnen lokale actoren te weinig impact hebben op hun eigen omgeving.
We roepen donorlanden op om humanitaire hulp toe te kennen op basis van nood en kwetsbaarheid. Laat ons zelf ook aandacht hebben voor verwaarloosde crisissen, waar kleine bijdragen grote impact kunnen hebben.
Laat ons als kerken en christenen compassiemoeheid weerstaan en blijvend bidden, geven en handelen — juist daar waar de nood het grootst is.
Help vergeten crisissen onder de aandacht te brengen
Steun ons Noodhulpfonds.